احمد حسین احمدی کوشکی
[ بازدید : 3875 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]
[ چهارشنبه 13 خرداد 1394 ] [ 12:34 ] [ احمدی ]
[ ]
دیار طرهان |
احمد حسین احمدی کوشکی[ بازدید : 3875 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ] [ چهارشنبه 13 خرداد 1394 ] [ 12:34 ] [ احمدی ] [ ] سلام بر دلاور مردان طرهان [ بازدید : 162 ] [ امتیاز : 4 ] [ نظر شما : ][ چهارشنبه 13 خرداد 1394 ] [ 11:53 ] [ احمدی ] [ ] دیار کوشکیاعقاب کوشکی ها در خراسان شمالینویسنده :... احمدی تاریخ:یکشنبه 17 اسفند 1393-11:15 ب.ظ بسیاری بر این باورند که طایفه کوشکی در لرستان و خوزستان ،اصالت ترکمنی دارند و از نژاد سلغوریان بوده که در قرون اولیه اسلامی به نواحی جنوبی ایران مهاجرت نموده و در استان فارس حکومت سلغوریان را تاسیس نمودند و بعد از فروپاشی حکومت محلی سلغوریان پراکنده ودر مناطق غربی خصوصا لرستان اسکان یافتند، شواهد این مدعا که اعقاب کوشکی های لرستان ترکمن بوده اند . 1-روستا ها ی به نام کوشکی در خراسان شمالی استان سمنان و استان گلستان که ترکمن نشین هستند. 2- نام های خانوادگی که با گذشت 1000 سال در خراسان شمالی استان سمنان و استان گلستان که مکان ترکمن ها است هنوز رواج دارد. 3- حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده (۷۳۰هجری قمری) می نویسد طایفه کوشکی یکی از طوایف مهاجر است که در زمان اتابکان لر از شیرار به لرستان مهاجرت کردهاند واصالتا لر نیستند و از سلغوریان میباشند.
نظرات(0) تصاویر کوشکینویسنده :... احمدی تاریخ:پنجشنبه 8 اسفند 1392-08:18 ب.ظ سد قبله در شمال چاپیت محدوده کوشکی روستاهای مسیر کوشکی روستای چاپیت روستای لطیف احمدی نژاد و چاه درازه رضا روستای حیدر علی فاضلی روستای قلندر روستای خانکه روستای شهرمیر (صید حسین) روستای علی آباد و محمدزکی روستای چاشوره (صید کریم) روستای تنگ کبود و گولاوی طایفه کوشکینویسنده :... احمدی تاریخ:چهارشنبه 7 اسفند 1392-07:49 ب.ظ طایفه کوشکی یکی از قدیمی ترین طوایف لرستان میباشد که حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده (۷۳۰هجری قمری) ازآن یادکرده ومی نویسد یکی از طوایف مهاجر است که در زمان اتابکان لر از شیرار به لرستان مهاجرت کردهاند واصالتا لر نیستند و از سلغوریان میباشند. اما بعضی از محققان بر این باورند که طایفه کوشکی از اعقاب کاسیان یا کاشیان میباشند. اما اکنون طایفه کوشکی به طور پراکنده در شیراز، مرودشت، جهرم، اصفهان، بروجرد، اشترینان واطراف این شهرها همچنین معمولان، پل هرو،پلدختر،کوهدشت ، رودبار سیمره ، زیر تنگ سیاب و بخش عمده طایفه کوشکی در بخش طرهان ساکنند که خود به تیرههای مذکور تقسیم میشوند؛ احمدیها که خود ۶ گروه هستند که شامل علی محمد، آقا، نقی، گل محمد، قاسم، علی نقی (بهرام خان و اولادها، قورچعلی نیزجزء تیره احمدی هستند)، تاته مون، برجعلیوند، میر آخور،شهرمیر که در روستاهای چقاپیت علیا، چقاپیت سفلی، لطیف ، چاه درازه رضا، حیدرعلی، قلندر،خانکه، صیدحسین کوشکی (شهرمیر)، محمدکریم کوشکی، محمدزکی کوشکی ، صیدکریم کوشکی (چاشوره)، تنگ کبود و گلابی (گولاوی) سکنی دارند. و شعبهٔ از این طایفه نیز در میان ایل پاپی ساکنند که خود نیز به گروههایی تقسیم میشود. اما گروه بزرگی از کوشکیها در میان ایل دیرکوند زندگی میکنند که به سه دستهٔ کوشکی بهاروند ، کوشکی هول مُلکی و کوشکیهای موسوم به عرب (عرو) تقسیم میشوند. کوشکی بهاروند در مناطقی چون بدراباد و محدوده دشت کُرگاه ، میانکوه و شهر خرم اباد سکونت داشته و دارند و در واقع به ایل جمعی بهاروندها وابسته بودهاند. کوشکی موسوم به هول ملکی در بخش الوار گرمسیری در قلعه لور ، بیدرویه ، گرما میر و بلارود زندگی میکنند. کوشکی موسوم به عرو (عرب) که سه ردهٔ عینشاه، عبدشاه و علی شاه را در زیر مجموعه دارد، در مناطق سرخکان (سورکو)، خوش آب ، روستای کوشکی و مناطق ییلاقی و انارکی و سیرم و بویژه منطقه چم گرداب و نیز در محدوده تنگ فنی تا پل زال اسکان داشته و دارند. طایفه ی موسوم به کوشکی دارا (کوشکی آمیران ) ، به طور عمده در محدوده ی روستا ها و شهر معمولان ، ویسیان و نیز خرم آباد و پلدختر سکونت دارند .در گذشته در منطقه پل هرو بوده اند. که براساس نقل بزرگان به سبب درگیری بین طایفه ای به دو گروه شده ، گروهی به طرهان وگروهی به معمولان رفته اند . بزرگ طایفه کوشکی مستقر در طرهان جانعالی از اعقاب تیره احمدی ها در حدود سال 1150 هجری از منطقه پل هرو جلای وطن نموده پس از عبور از کوهدشت و گراب به منطقه گاومیش کشته باوی واقع در شمال محدوده فعلی کوشکی ها، جنوب کوه (برافتاو) می رسند و در آنجا سکنی می گزیند. محل تژگاه جانعالی گاومیش کشته باوی واقع در شمال محدوده فعلی کوشکی جنوب کوه (برافتاو) (باوی) بروی نقشه ماهواره ای - محل سکونت اولیه مهاجران کوشکی در قرن 11 هجری- محل تژگاه جانعالی مهاجرت کوشکی ها به لرستاننویسنده :... احمدی تاریخ:چهارشنبه 9 بهمن 1392-06:41 ب.ظ در باره مهاجرت اقوام غیر لر به واسطه رونق لرستان در زمان حکومت اتابکان لرستان این گونه میگوید:تومان لر کوچک ولایتی معتبر است و در ذکر مقام لران و سبب وقوع اسم لری برایشان یاد کرده شدند که درکول مارود بودند چون در آن کول مردم بسیار شدند هرگروهی بموضعی رفتند و ایشان را بدان موضع بازخواندند چنانکه در آن، چنگردی اوتری و هر قبیله از لران که در آن کولی مقام نداشتند لر اصلی نباشند. چنانکه کوشکی، کنبلی، روزبهانی، ساکی، سادلرینی، داودی، عباسی، محمد کماری و گروهی (و) جنک رومی که امرای لر و خلاصه ایشانند از شعبه سلغوری اندحمدالله مستوفی همچنین در مورد سایر اقوام که از مهاجران در زمان اتابکان به لرستان هستند این گونه میگوید:و از شعب دیگران این اقوام اند؛ کارندی، جنکردی، فضلی، سنوندی، الانی، کاه کاهی و رجوارکی، دری، ویراوند، و مابکی، داری، آبادکی، ابوالعباسی، علوممائی، کچائی، سلکی، خودکی، بندوئی و جز ایشان منشعب شدند اما قوم ساهی ارسان ارکی بیهی اگر چه زبان لری دارند لر اصلی نیستند و دیگر دیهاء مارود، لر نیستند روستایی اند و این طوایف تا شهور سنه خمسین و خمسمائه هرگز سروری علی حده نداشتهاند و مطیع دارالخلافه بوده در فرمان حکام عراق عجم بودهاند.اتابکان فارس یا سَلغُریان گروهی بودند از ترکمنان که از نیمه قرن ۶ هجری (۱۲ میلادی) در زمان ضعف دولت سلجوقیان قدرت را در فارس به دست گرفتند.سلغریان (۵۴۳-۶۸۶ق/۱۱۴۸-۱۲۸۷م) در فارس حکومت کردند. این خاندان به سلغر طایفه ای از ترکمنان اوغوز انتساب دارند. یکی از نوادگان سلغر بنام سنقر بن مودود در سال ۵۴۳ق/۱۱۴۸م . بر فارس تسلط یافت و سلسلهای تشکیل داد که یک قرن و نیم دوام یافت. اتابک سعد تبعیت سلطان محمد خوارزمشاه را پذیرفت و دو قلعه استخر و اُشکوان به او وا گذاشت. این سلسله را عاقبت مغول از میان برداشتند. سعدی معاصر ابوبکر بن سعد بوده است. حکمرانان اتابکان فارس اتابکان فارس عبارتند از: 1. سُنقر بن مَودود ۱۱۴۸ تا ۱۱۶۱ میلادی (۵۴۳-۴ تا۵۵۶ هجری قمری): او قدرت را در فارس در دست گرفت. اما او خراجگذار سلجوقیان بود. [۲] مظفردین سنقر ابن مودود مدرسه سنقریه، قناتها، بازارهایی متعددی در شهر شیراز ایجاد کرد. پس از مرگش، مقبره او در مدرسه سنقریه، به حرم و زیارتگاه تبدیل شد. دو قرن پس از وفاتش، سوگند به نام او نزد محکمههای دینی آن زمان پذیرفته میشد. 2. زنگی بن مودود ۱۱۶۱ تا ۹-۱۱۷۸ میلادی (۵۷۴ هجری قمری): برادر سنقر، که نام مظفرالدین را برای خود برگزید. او نیز قیومیت سلجوقیان را پذیرفت. او توانست بر تمام نیروهای مخالف غلبه کند و سلجوقیان کرمان را که قصد دخالت در امور فارس را داشتند را عقب راند. 3. مظفر الدین تکله بن زنگی ۹-۱۱۷۸ تا ۸۰-۱۱۷۹ میلادی (۵۷۴ -۵۹۴ هجری قمری): فرزند زنگی ملقب به «وارث ملک سلیمان» که در منابع از او به عنوان حکمرانی عادل به نیکی یاد شده است. البته به گفته اسپولر در دانشنامه ایرانیکا چنین مدحهایی لزوما نمیتواند درست باشد. [۲] وی در جنگ با پسر عمویش طغرل کشته شد. 4. طغرل بن سنقر ۱۱۹۴ تا ۱۲۰۳ میلادی پس از کشته شدن تُکله در جنگ با طغرل، برادرش سعد بن زنگی جنگ را ادامه داد و عاقبت طغرل را کشت و حکومت را به دست گرفت. 5. سعد بن زنگی ۱۲۰۳ تا ۱۲۳۱ میلادی: او حکمران عادل، که سیاست مالیاتهای کم و حمایت از کشاورزی و هنر را در پیش گرفت. او بناها و بازارها در شیراز ساخت و حصاری بدور شهر کشید. 6. ابوبکر بن سعد ۱۲۳۱ تا ۱۲۶۰ میلادی: به تدبیر او در حمله چنگیز خان مغول، شیراز از تخریب و قتل عام در امان ماند چرا که حکمرانان سلغری، ابوبکر بن سعد به پرداخت مالیات به مغولان رضایت دادند. [۳] در زمان او شیراز بر اهمیت سیاسی و اقتصادی اش افزوده شد و او نیز مانند پدرش دانشمندان و شعرا را حمایت میکرد سعدی شاعر بزرگ ایرانی تخلص خود را از نام پسر وی سعد بن ابوبکر گرفته و دیباچه گلستان را نیز به نامش کرده است. 7. اتابک محمد بن سعد ۱۲۶۰ تا ۱۲۶۲ میلادی تنها پسر سعد بن ابوبکر بود به همرا دو خواهر به نامهای سلغُم و اَبِش و چون پدرش اندکی بعد از مرگ پدربزرگش درگذشت و حکومت وارثی نداشت او را به تخت نشاندند. اما چون دوازده سال بیشتر نداشت مادرش ترکان خاتون اداره امور را بر عهده گرفت. دو سال بعد، از بام کاخ به زمین افتاد و کشته شد. 8. محمد بن سلغور ۱۲۶۲ تا ۱۲۶۳ میلادی پس از کشته شدن تنها پسر سعد، حکومت به داماد او یعنی محمد، شوهر سلغُم رسید که پسر عموی سعد هم بود. اما چون به تخت نشست به خوشگذرانی پرداخت و از کارهای کشور غفلت کرد. در نتیجه ترکان خاتون به یاری برخی از امیران او را توقیف کرد و به اردوی هلاکوخان فرستاد. 9. سلجوقشاه بن سنقر ۱۲۶۳ تا ۱۲۶۴ میلادی با نظر امیران برادر محمد که نامش سلجوقشاه بود به حکومت رسید. سلجوقشاه با فرمانروایان مغول درافتاد و کشته شد. اَبِش دختر سعد بن ابوبکر معروف به ابش خاتون: پس از مرگ سلجوقشاه چون از دودمان سَلغُریان جز اَبِش و سَلغُم کسی باقی نمانده بود و اَبِش از مدتی پیش نامزد پسر هلاکوخان، منکو تیمور بود، حکومت به او رسید ولی در دوران او عملا مغولها شیراز را اداره میکردند. یک سال بعد اَبِش با منکو تیمور ازدواج کرد. مهریه او بخشش خراج شیراز بود و بدین ترتیب اتابکان فارس در سال ۶۸۵ هجری (۱۲۸۷-۱۲۸۶ میلادی) منقرض شد. تصاویر كوشكینویسنده :... احمدی تاریخ:چهارشنبه 9 بهمن 1392-03:11 ب.ظ
تقسیمات کشوری و سیر تحولات، آن در استان لرستاننویسنده :... احمدی تاریخ:جمعه 4 بهمن 1392-10:58 ب.ظ بر اساس آخرین تقسیمات کشوری مصوب هیأت دولت ، استان لرستان دارای 10 شهرستان ، 27 بخش و 23 شهر ، 84 دهستان و 2750 آبادی مسکونی می باشد .
شهرستان های استان : الیگودرز ـ بروجرد ـ خرم آباد ـ دورود ـ دلفان ـ ازنا ـ کوهدشت ـ پلدختر ـ سلسله و دوره
در سال 1385 استان لرستان دارای 9 شهرستان ، 26 بخش و 23 شهر ، 83 دهستان و 2750 پارچه آبادی مسکونی بوده است .
شهرستان های استان : الیگودرز ـ بروجرد ـ خرم آباد ـ دورود ـ دلفان ـ ازنا ـ کوهدشت ـ پلدختر ـ سلسله
استان لرستان از شمال با استان همدان ، از شمال شرقی با استان مرکزی ، ازشمال غربی با استان کرمانشاه ، از غرب و جنوب غربی با استان ایلام ، از جنوب با استان خوزستان و از طرف جنوب شرقی با استان چهارمحال و بختیاری و از شرق با استان اصفهان همجوار می باشد.
اصلاحات و تغییرات تقسیمات کشوری استان لرستان از سال 1335 لغایت 1387 اصلاحات و تغییرات تقسیمات کشوری برای رسیدن به یک وضعیت مطلوب در تقسیم بندی واحدهای سیاسی انجام می گیرد . در این تعیین حدودها و تقسیم بندی ها و نیز تأسیس ، ایجاد ، الحاق و انتزاعات سعی و تلاش دست اندرکاران ساماندهی این واحدها در چارچوب ضوابط و معیارهایی بوده است تا به شکلی اقدام شود که شرایط اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی مناطق و واحدهای مورد نظر مورد توجه قرار بگیرد . هدف نهایی دولت در تقسیم بندی واحدهای سیاسی بر این پایه استوار بوده است تا زمینه ای فراهم شود که دستیابی به استانداردها برای برنامه ریزی و توسعه بیشتر و بهتر نقاط شهری و روستایی به منصه ظهور برسد . در پنجاه سال اخیر همه واحدهای سیاسی استان لرستان در سطح دهستان ، بخش و شهرستان دستخوش تغییر و اصلاح قرار گرفته است . در استان لرستان در سال 1352 استانداری لرستان تأسیس و از فرمانداری کل به استان تبدیل شده است . قبل از تأسیس استانداری لرستان با عنوان فرمانداریکل البته با همین محدوده جغرافیایی فعلی و تا حدودی گسترده تر و پهناورتر از لحاظ اداری تابع استان ششم ( خوزستان ) بوده است . در طی سالهای 1335 تا 1387 اهم تغییرات و اصلاحات تقسیمات کشوری در استان لرستان به شرح زیر بوده است : 1 ـ در سال 1361 بخش الوار گرمسیری با مجموعه دهستانها و سایر واحدهای سیاسی آن از استان لرستان منتزع و به شهرستان اندیمشک استان خوزستان انتقال یافته است . 2 ـ در سال 1368 بخش های کوهدشت و دلفان از توابع شهرستان خرم آباد و بخش دورود از توابع شهرستان بروجرد از این شهرستان ها منتزع و با تأسیس فرمانداری در آنها به شهرستان تبدیل شدند . 3 ـ در سال 1373 بخش های سلسله ، پلدختر و جاپلق بر اساس مصوبه شماره 13274 مورخه 6/9/1373 از شهرستان های خرم آباد و الیگودرز منتزع و با عنوان شهرستان های سلسله ، پلدختر و ازنا در آنها فرمانداری تأسیس و به شهرستان تبدیل شدند. 4 ـ در شهرستان کوهدشت چهار شهر به نام های چقابل ، کوهنانی ، گراب و درب گنبد به ترتیب در سال های 1375 ، 1375 ، 1377 و 1383 در آنها شهرداری تأسیس و از روستا به شهر تبدیل شدند . این چهار شهر همه مرکز بخش هستند ، لازم به ذکر است که شهر درب گنبد از سال 1354 به صورت فصلی دارای شهرداری بوده است ، این شهرداری بیشتر در فصل بهار و به خاطر حضور زائران امامزاده شاهزاده محمد (ع) فعالیت داشته و ازنظر خدمت رسانی نیز فعالیت چندانی نداشته است . 5 ـ در شهرستان پلدختر روستای معمولان مرکز بخش معمولان این شهرستان در سال 1379 در آن شهرداری تأسیس و به شهر تبدیل شده است . 6 ـ در محدوده شهرستان سلسله روستای فیروزآباد در سال 1381 به شهر تبدیل شده است . 7 ـ در شهرستان ازنا نیز روستای مؤمن آباد در سال 1379 به شهر تبدیل شده است . نام قبلی روستای مؤمن آباد مأمون بوده است . 8 ـ در شهرستان دورود در مورخه 10/4/1377 روستای چالانچولان مرکز بخش سیلاخور این شهرستان به شهر تبدیل و به عنوان شهر چالانچولان شناخته می شود . 9 ـ در شهرستان خرم آباد روستاهای زاغه ،چغلوندی ، سپیددشت ،محمودوند و سراب دوره به ترتیب در سالهای 1379 ، 1380 ، 1381 ، 1381 و 1380 در آنها شهرداری تأسیس و به شهر تبدیل شده اند . 10 ـ در سال 1386 بخش دوره چگنی از شهرستان خرم آباد منتزع و متشکل از بخش های چگنی ، ویبسیان و بخش جدید شاهیوند شهرستان دوره را تشکیل داده اند . 11 ـ در سال 1387 با تصویب وزارت کشور شهر محمودوند از توابع شهرستان جدید دوره به شهر ویسیان تغییر نام داده است . 12 ـ در طی سالهای 1335 تا 1387 علاوه بر تغییرات و اصلاحات اشاره شده فوق در استان لرستان تغییراتی هم در خطوط مرزی دهستانها ، بخش ها و شهرستان های استان انجام گرفته است که ذکر همه آنها در این گزارش مقدور نمی باشد . ضمناً در طی این سال ها تعدادی از آبادیها نیز از استان لرستان منتزع و به استانهای همجوار انتقال یافته اند . این انتقال در شهرستان های بروجرد ، الیگودرز و دلفان به استانهای اصفهان ، مرکزی ، همدان و کرمانشاه بوده است . منبع: آب وهوای لرستاننویسنده :... احمدی تاریخ:جمعه 4 بهمن 1392-10:54 ب.ظ سرزمین كنونی لرستان بخش وسیعی از كشور را به خود اختصاص داده است. از ویژگیهای طبیعی این خطه، كوهستانی بودن است به نحوی كه قسمت هموار آن منحصر به چند دره آبرفتی و چند دشت كوچك میباشد. رفیعترین قلل رشته كوههای زاگرس كه به طور موازی از شمال غرب به جنوب شرق سراسر استان را فرا گرفتهاند، در این ناحیه قرار دارند. «اشترانكوه» با ارتفاع 4050 متر در الیگودرز «گرین» با ارتفاع 3623 متر درالشتر «ویلوكمربسته» با ارتفاع 3200 متر در الیگودرز «هشتاد پهلو» با ارتفاع 2991 متر در جنوب خرمآباد «سفیدكوه» با ارتفاع 2931 متر در شمال غربی خرم آباد «كبیر كوه» با ارتفاع بیش از 2000 متر درحاشیه جنوبغربی استان لرستان از خصوصیات اقلیمی لرستان تنوع آب و هوایی آن است به طوری كه میتوان سه ناحیه بارز آب و هوایی را در آن باز شناخت: 1. ناحیه سرد كوهستانی، شامل مناطقی كه بیش از 1400 متر از سطح دریا ارتفاع دارند. شهرستانهای بروجرد، درود، ازنا، الیگودرز، الشتر و نورآباد دلفان در این ناحیه آب و هوایی واقع میباشند. 2. ناحیه معتدل مركزی مشتمل بر نقاطی كه در ارتفاع نسبتاً كمی از سطح دریا قرار دارند. در این ناحیه به ندرت یخبندان میشود. شهرستان خرمآباد و بخش چگنی و قسمتی از شهرستان كوهدشت دارای این گونه آب و هوا میباشند. 3. ناحیه گرم جنوب دربرگیرنده نقاطی با ارتفاع بسیار كم از سطح دریا میباشد. دمای بسیار بالا و میزان بسیار كم بارندگی از اختصاصات این ناحیه است. بخش پلدختر و قسمتی از بخش پایی در این ناحیه قرار دارند. با توجه به وضع اقلیمی یاد شده لرستان دارای یكی از غنیترین شبكههای آبهای روان است. مهمترین كانونهای آبگیر دایمی لرستان عبارتند از: «كازینستان»، «اشترانكوه»، «گرین» و «میشپرور» كه به طور عمده در نواحی كوهستانی شمال و شرق پراكندهاند. علاوه بر آن كانونهای آبگیر فصلی، ارتفاعات جنوبی سفید كوه و هشتاد پهلو، شبكههای آب روان استان را تقویت میكنند. رودهای پرآب و مهمی چون سیمره، كشكان و سزار شریانهای حیاتی استان را تشكیل میدهند. از نقطه نظر پوشش گیاهی، كوههای لرستان دارای جنگلهای طبیعی نسبتاً فراوانی است. مساحت جنگلهای لرستان حدود 750 هزار هكتار است كه با این وسعت حدود 1250000 هكتار مرتع را نیز باید اضافه كرد. بیشتر جنگلهای لرستان از نوع بلوط میباشد. دیگر انواع درختان جنگلی لرستان عبارتند از: زالزالك، پسته وحشی، مازو، گلابی وحشی، ون و ... . حداكثر جنگلهای لرستان در كوههای هشتاد پهلو، سفید كوه و كوههای بلوران پراكندهاند. مراتع استان لرستان، از پربهاترین سرمایههای حیاتی مردم این دیار به حساب میآیند و منبع تولیدات پروتیینی و دام آن را تشكیل میدهند. حدود 5 درصد از كل مراتع لرستان مراتع درجه یك محسوب میشود. این مراتع بیشتر از نوع گون، كما، جو وحشی و انواع بروموس میباشند و در ارتفاعات بالاتر از 2000 متر در نواحی اشترانكوه، سفیدكوه و گرین پراكندهاند. 15 درصد از مراتع استان درجه دوم میباشد كه ارتفاعات كمتر از 2000 متر در قسمتهای ییلاقی و میان بند وجود دارد و شامل یونجههای یك ساله و انواع آگروپایرون است. بقیه مراتع كه 80 درصد كل مراتع را در برمیگیرد، از نوع درجه سوم است. جبال برافراشته زاگرس كه از شمال غرب ایران آغاز و به جنوب شرق ختم میشود، محدودهای وسیع از سرزمین ایران را محصور میكند http://www.ostan-lr.ir/ostan-lr قدمت تاریخی لرستاننویسنده :... احمدی تاریخ:چهارشنبه 25 دی 1392-01:28 ب.ظ قدمت تاریخی لرستان به گواه آثار برجای مانده در منارها و تپه های باستانی و قلاع ، نظیر قلعه فلک الافلاک به هزاران سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد ، حدود 900 سال قبل ، اتابکان لرستان در این خطه حکومت نموده اند که آثار باستانی متعددی نظیر گرداب سنگی ، قلاع عدیده از خود به جای گذاشته اند . اقوام مهاجر ، در هزاره سوم وچهارم پیش از میلاد در کوهساران زاگرس اسکان یافتند وسرانجام ، سرزمین بین النهرین (میان دو رود ) را تصرف کردند. نام طایفه هایی که در زاگرس سکونت داشتند ، در آثار برجای مانده از سارگن پادشاه مقتدر اکد ( 2030 – 2028 ق .م ) آمده است . به استناد کتیبه های بابلی ، آشوری وایلامی ساکنان دامنه های کوهساران زاگرس طایفه هایی مانند لولویی ، مانایی ، کاسی ، گوتی ، نایدی ، آمادا و پارسوا بوده اند. تاریخ نگاران در آریایی بودن لولوبی ها و مانایی ها تردید دارند اما شواهد تاریخی نشان می دهند کاسی ها در سال 1600 قبل از میلاد در لرستان کنونی می زیستند و حکومت آن ها از شمال و شرق لرستان تا اطراف همدان توسعه داشت. این قوم ، درهزاره پیش از میلاد در بابل نفوذ کردند از حمورایی شکست خوردند اما عاقبت در بابل مستقر شدند و دومین سلسله شاهان بابل را تاسیس کردند. انقراض کاسیان درهزاره دوم پیش از میلاد با یورش دولت مقتدر ایلام شدند و آن ها در برابر توسعه طلبی آشوری ها ، در مناطق شرقی ، مانند سدی مقاومت کردند. قدرت این قوم کوه نشین به حدی رسید که شاهان سلسله هخامنشی هنگامی که از فارس به شوش یا از بابل به اکباتان می گذشتند . هدیه هایی برای ایلات کوهستانی بین راه می فرستادند تا مسیر آن ها را امن نگاه دارند. در دوره های بعدی ساکنان این نواحی به طور موقت مغلوب اسکندر مقدونی شدند. در دوره ساسانیان پشتکوه و پیشکوه را شخصی از خاندان معروف هرمزان اداره می کرد. آخرین فرمانروای این خاندان ، همان هرمزان بود که به اسارت سپاهیان عرب درآمد. عرب ها در سال 16 هجری قمری پس از فتح حلوان ، نواحی شمالی لرستان را گرفتند و در سال 21 هجری قمری نهاوند و قسمت جنوبی لرستان را نیز به تصرف خود در آوردند. در سال 22 هجری قمری ، هنگامی که ( عمر ) سرزمین های گرفته شده را در میان لشکریان کوفه و بصره تقسیم می کرد ، لرستان ضمیمه حوزه کوفه شد و از آن پس جزو ایالت جبال ( عراق عجم ) درآمد و تا میانه سده چهارم هجری ، حکمران این منطقه یا از بغداد یا از کوفه تعیین می شد. در همین قرن ، حسنویه کرد این منطقه را به تصرف خود درآورد و خاندان او تا سال 500 هجری قمری بر لرستان تسلط داشتند. مقارن استیلای مغول برایران ، لرستان به دو قسمت لر بزرگ و لر کوچک تقسیم شد. هریک از این دو قسمت از پیش از استیلای مغول تا مدت زمانی پس از انقراض ایلخانان ، امرای نیمه مستقل داشتند. اتابکان لر بزرگ اصلا از کردان شام بودند که از حدود نیمه قرن ششم هجری از راه آذربایجان رهسپار ایران شدند و درحدود اشترانکوه و جلگه های شمالی آن اسکان گزیدند. پایتخت اتابکان لرستان در شهر ایذج ( مال امیر ) بود. خرابه های فراوانی از آن دوره باقی مانده که بیشتر آن ها به دوره ساسانیان مربوط است و هنور در این محل دیده می شوند . اتابکان لر بزرگ تا نیمه اول قرن نهم هجری حکومت کردند ( 500 – 827 هجری قمری ) و آخرین آن ها که غیاث الدین کاووس نام داشت ، به دست سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری برافتاد و سلسله او منقرض شد. اما اتابکان لر کوچک ( 580 – 1006 ه. ق ) که چندین امیر معتبر داشتند و حکومتشان نیز طولانی تر بود ، هیچ وقت اهمیت واعتبار لر بزرگ را پیدا نکردند. اتابکان لر کوچک موقعیت خود را تا زمان صفویه حفظ کردند وحتی حکومت خود را تا غرب کوه های پشتکوه توسعه دادند. آخرین فرد این سلسله شاهوردی نام داشت که در سال 1006هجری قمری به فرمان شاه عباس اول کشته شد و سلسله او نیز برافتاد. بدین گونه حکومت لرستان به حسین نامی محول شد و خاندان این والی تا اوایل روی کار آمدن سلسله قاجار بر لرستان حکومت کردند. از آن پس حکومت پشتکوه ، را گاه حکام بروجرد و زمانی حکام شوشتر به عهده داشته اند. منبع: http://www.ostan-lr.ir/ostan-lr آغاز امامتنویسنده :... احمدی تاریخ:یکشنبه 22 دی 1392-02:47 ب.ظ با سلام؛ آغاز امامت و ولایت حضرت ولی عصر را خدمت هموطنان وشیعیان جهان تبریک عرض می نمایم . [ چهارشنبه 13 خرداد 1394 ] [ 10:53 ] [ احمدی ] [ ] |
|
[ طراح قالب : آوازک | Powered By : Avablog.ir | rss ] |